Can Arkadaşım. Şiiri - Cengiz Yazıcı

Ayırdılar bizi, can arkadaşım,
Sadece bakışıyoruz şimdi, can yoldaşım.
Aramızda, çok uzun, yıllar var şimdi,
Aşılması, çok zor,
O, kısa yollar değilmi?

Koyuyor, insana be dostum.
Göz göze olmak, bakışmak,
Harbiden, koyuyor be koçum.
Asla, bir arada olamamak.

Çokta, uzakta değilsin, hani?
Elimi uzatsam, alacağım sanki.
Dalda duran, bir elma gibi,
Ordasın.
Sanki, gel al beni, der gibi.

Adını, ne güzel de yazmışlar,
O şişeye, nasıl da yapıştırmışlar.
Eskiden mantardı, şimdi kapak yapmışlar.
Rafta,
Baş köşeye koymuşlar.

Padişahmısın be anam,
Duruşunla, onu andırıyorsun.
Taze gelin gibi,
Kanımı, kaynatıyorsun.

Ne zor şey, be dostum,
Beş parasızken, sarhoş olmak,
Cepte para varken,
Sensiz yaşamak.

Sen rafta, ben, kasa önünde,
Sessiz sessiz, bakışmak.
Ve,
Sadece çerez ile arkadaş olmak...