Can Annem Şiiri - Gülsüm Ünal

Bu şehre geldiğimden beri kimsesiz bir çocuk gibi açtım, sevgiye mutluluğa.
En önemlisi bir anne kucağına...
Kızım, yavrum, prensesim demesini özlemiştim.
Öyle bir özledim ki benimkisi tarif edilemez.
Hani yaşayan bilir yaşayan anlar derler ya,
Öyle hasretim annem sana...
Annem canım annem,etim tırnağım, caanımdan can annem.
Hani genelde kızlar annelerini kucağına yatar ya,
Ben annemi yatırırdım kucağıma, saçlarını okşardım..
Saçının bir teline zarar gelmesin diye narin narin dokunurdum.
Pamuk gibi mis saçlarını özledim annem.
Sana sarılmayı,seninle yemek yapmayı,seninle temizlik yapmayı,seninle gezmeyi;
Kısacası ben seni çok özledim annem.
Canımın ta içi,hayata tutunma sebebim, kurban olduğum can annem.
Hayatımdan hiç eksik olma.
Şimsi ayrı şehirlerde olsakta,
Ruhlarımız hep yanyana.
Ben senin kuzunum sen benim yekparem
Can annem.