Dünyam derdin yürekten bana,
Sen güneşimdin neden battın ana
Bu şaka de al gene beni koynuna,
Üşüyorum sensizlikten can ana.
Özlemin büyüyor acıtıyor içimi,
Bomboş odalarda aradım durdum izini,
Kokun burnuma gelmesin diye almadım bir bezini,
Üşüyorum, sensizim, yönümü kaybettim ana.
Gel o kollarını sar gene boynuma,
Kıyamadım bir tas su bile dökemedim koynuna,
Sen melektin ben çoktan vardım farkına,
Üşüyorum sensizim yönümü kaybettim ana.
Sırtını dayadık seyfi amcaya,
Bahçeni çevirdik gonca tarlaya,
Dedoya emanet ettim sana bakmaya,
Yüreğimi senle gömdüm ben ana.
Eniştem kazım koşar gelir yanına,
İmam dayım zaten yakın yatıyor sana,
Büyük annem özlemiştir, alsın seni koynuna,
Çaresizim neyden daha ne diyem ben sana.
Rahat uyu can ana, bu can sana kurban ana. Dünyan Süleyman
Kayıt Tarihi : 7.9.2010 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1 mayısta yani doğum günümde kaybettiğim can anneme 10 mayıs anneler gününde yazdığım, çerçeletip mezarının başına astığım hayatımın en acı günlerinden birinde yazdım. anlatılmaz. kaç kişi annesini, canını anneler gününde kaybetmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!