Can Acıyor Şiiri - Evren Özcan

Haydi dünyanın kirli olmasını geçtim,
Şehirler kirleniyor, dudaklar herkesin.
Anlamıyorum, ana-baba-kardeşi.
Dostlukları zaten sorma.
Onlar benimkilere bakana kadar.
Kimsenin kusurlarına bakmazdım,
Çok sıcak oldu demezdim,
Güneşten çok olanlar yakana kadar.
Sözler söz değil, yüzler yüz değil.
Güzler güz, sadece güzler güz.
İçimde bembeyaz kelebekler uçarken,
Kar yağmasına hayret etmemek iş değil.
Can acıyor, kimsenin umrunda değil.
Haydi dünya kirleniyor geçtim,
Sessiz yelkenliler geçti,
Kendimden geçtim.
Işık kırmızıymış hep, renk körü de değildim.
İçim hep doluymuş, bu gece ilk kez içtim.
Sonuna varılamayan yollardan geçtim,
Ah hayat ne istersin ki benden.
Can acıyor, kimsenin umrunda değil.
Yanıp duruyor kalbim, kimse farkında değil.
İçime ağladığım için, kimse gözyaşlarımı silmiş değil.
Ben, benden haberdar, kimsenin benden haberi yok.

Evren Özcan 14.06.2010-Pzt 00:44