Can Şiiri - Mehmet Bulut

Bırakıp
bir zamanı akıntısıyla,
katılıp dalga seslerine,
yoldaş olmak martılara...

Uzağın akıntısıyla
bulanıklaşan dua
ve bütün dualara gecikmiş bir ihtiyar
kaç mesafeyi alır ki geçmişinden...
Yüzü boyalı,
elleri kınalı kaç çocuk
büyüme sevincinin
hüsranla biteceğini anlar ki?

Aslında döndüremiyor kimse asırları
ve bir asri mezarlıkta bitiriyor
mecrası belli yolunu...
Peki neden tutuşmuyor
bu sözcükler kalbimin ateşiyle,
peki neden gitmiyor
ne yapacağını bilmeyen biçare başımdan bu sevda...

daha ne diyeyim ki sana! ! !

ya al
şu can denen illeti
ya ver
bu canan denen cenneti...