Can Şiiri - Habibe Merih Atalay

Can çekişmesi kalbin sekmesi
Haaa! duraksa, durak!
Göçer gider vallâhi zamansız...
Billâhi zaman hırsız!

Sonradır samanlıktaki iğne arayışlar
Duvarda iğnedenlik durur asılı, boş.

Ötekiler. Berikiler. Nedensellik.

Tabiat boş yapmaz, ağza geleni
Hiç boş söylemez, hiç!!

Tepede bindirmeler; onu yapıverirken
Şunu da bunu da yapıverek. Ellere
Emanet, barış kuşağı kopmasa,
Bedevi yüzdürmeye yüzer, muz kayığı.

Çerçabuk dizilmek istenir ipe çapullar;
Aklın bezirgânı, selman rüşdisi,
Fransisken manastırının
Mizah vitamini, sanık!

Kim bulmuş bedava çareyi, hı!
Kim vermiş aklın devasına devayı?

O sinirlerle oynanamayacaksa,
Dokunulamayacaksa uçlarına tornası lehimin,
Önemi olabilir mi zana'atın, san'atın? At'ın!?

Deh! Atın şunu gerisin geri dehlize!

Dokundurmak uç uca, ucu ucuna denklemek
Kolaya kaçmak olabilir; olsun.

Neyin sinire dokunacağı
Bilinmez mi hiç, bilinir. Bilinir.

Oysa. Henüz.
Uyarılmamış uyur-gezer duyum gibi
Duyuşlar var, gereksinim çok
Asıl bu yönlüsüne, oysa. Henüz.

Sanatın evlâdiyelik ölçüsü biline işte
Bu işi kotarmak böylece evliyâdelik.

İmdi. Ne yerlere çalına ne göklere çıkartıla
Bu transit geçit açılsa bi, nerelere uzanacak
Konu, uzayacak, kim bilir?

Nası dallanıp budaklancak sarınıp da
Sarmaşık, yeşillenip çiçeklenip de
Böcekler nasıl tutunacak sağından
Solundan, ebegömeci aşk kelebekleri
Nasıl konup-kalkıp göçecek, kuşlukanası
Nası daimi yuva olacak bozkırlardan vadilere
Yamaçlara, akarsular kaynağı nehirlere,
Göllere, yıldızlara, gezegenlere, parlaklığını
Hiç yitirmeyen venüse, yüzüncüyıl caddesi
Altgeçitlerinden, nasıl nasıl nasıl ödeşmeler
Gerilip biz anlayışına, nasıl kıvranıkıvranı
Bir düşünüş kazınacak, nası kıskıvrak
Kavranacağız şölenler ile, kim bilir?

(Gözlük nerde?

Sekiz Kasım bir olmuş tutulmuş
Saatler devşirmede!

Arpayı az tutak,
Hayvan depreşmede!)