Can... Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sözüm geçmiyor yüreğime,
Sözüm geçmiyor gönlüme;
İkisi de senden yana ve bana karşı,
Çilelerimi lütuf sanıyorlar,
Hüznümü keyif
Ve azaplarımı eğlence,
Akılları başlarından gidiyor
Seni düşününce.

Yüreğim yüreklerin en akıllısı,
Gönlüm gönüllerin en safı,
Öyle olmasa sana bağlanırlar mıydı böylesine?
Seni severler miydi bu kadar?
Kalkıp kul-kurban olurlar mıydı senin yoluna?
De bakalım… Ne yanıt verebilirsin
Buna?

Yürek deyip geçme; bağrına kılıçlar saplı,
Gönül deyip geçme; yoksullar gibi boynu bükük,
İkisi de saklar derdini ele-güne karşı,
İkisi de kan kusar
Ve ikisi de kızılcık şerbeti içtiğini söyler,
Bana düşen sadece eyvahlar,
Eyler.

Ne yüreğime acıyorum, ne de gönlüme,
Varsın ikisi de senin olsun,
Sana verilmemiş neyim kaldı ki ömürde
Bana emanet bir usanmış candan öte?
Onu da zaten can olmaktan çıkardım karasevdanda
Erite-çürüte.

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 87-88/100)