Can Şiiri - Şahika Rüzgargülü

Sen hiç yaş döktün mü deliler gibi
Hiç boyun büktün mü köleler gibi

Sen cansız kaldın mı daha ölmeden
Hiç cevap verdin mi bir şey bilmeden

Sen senden oldun mu ararken seni
Sen davet ettin mi beyaz kefeni

Hiç bana benzer mi birazcık huyun
Söyle can, zemzem mi gözünde suyun

Sen ödün verdin mi doğrularından
Dününü sordun mu yarınlarından

Hiç kalem kırdın mı kendi boynuna
Hiç yenik düştün mü iblis oynuna

Sende gül derdin mi gazel bostandan
Sen kurşun yedin mi esin dostundan

Hiç hesap verdin mi evden çarşıya
Hiç binek oldun mu yoldan karşıya

Sende can yandın mı keskin rüzgarda
Sende ter döktün mü diz boyu karda

Hiç boşa vardımı titreyen elin
Hiç kabuk sardımı kanayan dilin

Çatlayan oldumu kalbin kederden
Rehberin oldumu sağırdan, körden

Kendini buldun mu kolsuz gömlekte
Ömrünün ipini kırık ilmekte

İlmeği çektimi sonunda cellat
Kör şeytan oldumu sana musallat

Söyle can, senin de solun ezik mi
Seninde moralin biraz bozuk mu

Can, medet umdun mu amâ hekimden
Şubatı sordun mu eylül, ekimden

Yaprağın döktün mü, sende soldun mu
Can söyle, sende hiç böyle oldun mu?