Can Şiiri - Birben Türkoğlu

Bembeyaz bir sayfaydım ben
Üzerine hiçbir kalemin ucu deymemiş
Hiç kara mürekkep damlamamıştı tenime
Ve hiç beddualardan bahsedilmemişti
Beyaz meleklerim dolaşırdı etrafımda
Ben onları dinleyerek uyurdum geceleri
Onların eli kanlı katilisin sen şimdi
Karanlık bir gece yarattın ve öldürdün
Hem meleklerimi hem beni
Sevginin kucağını ararken ben o gecenin koynunda kaldım
Söylenemeyen sözlerin tam ortasında
O mürekkeple sen yazdın adını bu sayfaya
Beyaz kağıtlarımı sen karaladın
Bu kervana ben belkide bilerek katıldım
Ama ne olur bana cevaplaması zor soruları sormayın
Utancımı vuruyor zaten yüzüme ay ışığının gösterdikleri
Fakat yıldızlar yok bu gece burada
Bulutların arkasına saklanmışlar utançtan
Yüzüme bile bakmak istemiyorlar matemde hepsi
Bir masumiyetin yasını tutuyorlar
Bu gece yas, bu gece karanlık, bu gece uzun
Nefretim, beddualarım, lanetlerim
Hepsi seninle bundan sonra
Giderken keşke gururumu bari bıraksaydın benim yanımda
Sen siyah ellerinle dokunduğun her yeri karaladın
Bembeyaz bir sayfaydım ben
Üzerine hiçbir kalemin ucu deymemiş
Hiç kara mürekkep damlamamıştı tenime
Ve hiç beddualardan bahsedilmemişti
Senin siyah gözlerin bana beddua etmeyi öğretti
Nefreti her hücremde hissetmeyi
Dokunmak istemedim sana tenin ateşti
O ateş meleğimin beyaz kanatlarını yaktı
Hemde benim tertemiz kağıtlarımı
Bu gece hasret kaldım en çok annemin koynuna
Koşarak uzaklaşmak istedim bildiğim diyarlara
Dostum yalvarırım cevaplaması zor soruları sorma bana
Bu kara bulutların dumanı zehirledi beni
Siyah ağaçlar, siyah toprak, siyah ay..
Bu siyah gece takvime kara kalemlerle işaretlendi
Bende karanlığım bu geceden sonra toprak kadar
Mezar taşıma bu günü ölüm diye kazısınlar
Bembeyaz bir melektim ben öldürdün ve her şey bitti