Can Şiiri - Ümit Alphan

Bir uzak dostu zaman.
Seyyah olup yollara düştü can.
Ayakları parçalandı taşlardan.
Yürüdü tövbesiz yollardan...

Ömründen biraz çalmıştı zaman.
Ey deyip eyledi kervan.
Yolun çölse halin gerçekten yaman.
Denildi selamın ardından.

Geçmek istemedi zaman.
Çöldü ağıtlar yakan.
Çok seveni ayrı yerlerde bırakan.
Serapsa gördüğün halin duman.

Azcık uzaktı o an,
Dağların ardındaydı bahçıvan.
Bir çocuk dikmişti ondan olan.
Güldü,gülüşü can..

Ümit ALPHAN //Can//