....Can Şiiri - Veysel Tekye

Ey can! Sende sıladan gidiyor musun?
Gönlün gurbet çekiyorsa, dilerim mutlu olursun.
Gözün arkada elin koynunda kalmasın can.
Gazan mübarek olsun, umarım huzuru bulursun.
Kelâm kehle edalar da ne tercihin başım üstüne.
Sen beni düşünme yeter ki iyi bak kendine can.

Etin, kemiğin, yaban ellerin olursa olsun.
Güzelliğinin tazeliğinin hükmü geçerse geçsin.
Merak etme hiç, suretini harcarlar ancak senin.
Bütün ihtişamınla, aslın belleğimde can!
Bir melek gibi bir bebek gibi,
Yeniden doğarsın yüreğime can.

Çok soğuk olur ecnebi memleketi üşütme!
Kalın kıyafetlerini giy, sızlamasın küçücük bedenin.
Bir yüce dağ gibi arkandayım, sakın üzülme!
Her zaman başını dik tut boyun eğme namerde.
Sen tasalanma hiç, daralma, dertlerini söyle
Ben kahırlarını çekerim, sineme can.

Sağlığım iyi duruldu biraz çılgın avazım.
Yüreğim azaldı sadece ufak tefek sözlere alınıyorum.
Artık eskisi gibi kimselere daha geçmiyor nazım.
Elim bir şeylere varmıyor, kırılmış gibi kolum kanadım.
Sık, sık gözlerim nezleye yakalanıyor, sulanıyor can.
Havaları sorma, gün güneşi kaybetmiş aranıyor can.

Hâlâ sıcak yazları saklıyorum koynumda.
Hatıraların kırmızı güller gibi yanıyor yeşil dalda.
Sahi seni soruyorlar bana dönecek misin boğulan akşamlarıma,
Zihnimi uyutuyorum da yarınlara ama kalbimi kandıramıyorum
Senden kalan yaşam sevinci kırıntısıyla yalnızlığımı doğruyorum.
Hadi gel gözlerim aç yatacak musallaya korkuyorum can.