Can Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kefil-mefil istemem, al canımı, alabildiğince,
Sana dağlar kadar güveniyorum,
Gün olur, elin düze çıkar, verirsin,
Çat kapı karşına çıkmam kötü alacaklılar gibi,
Yalanlara soyunmam ‘Darlarda kaldım.’ diye,
Gıdım gıdım ödersin,
Kıymık kıymık ödersin,
Artık paşa gönlün nasıl isterse.
Can üstüne daha da canlar veririm sana,
Gerekirse.

Sen bana can kadar gereklisin, cansız da kalsam,
Pencerelerime, kapılarıma gereklisin,
Halılarıma, kilimlerime gereklisin,
Döşememe, tavanıma gereklisin,
Sandalyeme, masama gereklisin,
Düşlerime, gerçeklerime gereklisin.
Tanrı ‘m yağ mum isteyene yağ mum,
Balmumu isteyene balmumu
Versin.

Sana gerekeceğini bilseydim;
Can ekerdim tarlalarıma buğday yerine,
Canlar büyütürdüm bahçelerimde, saksılarımda,
Kırlarımı, çayırlarımı canla donatırdım
Ve cümle canlarımla seni beklerdim, gelesin diye,
Canımı beğenesin, alasın diye,
Can can canlar sunardım ellerine, avuçlarına,
Yakından can verir, uzaktan can postalardı
Ve canımı her sevip alışında
Yaşardım.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 39-40/100) m