Camus Şiiri - Mehmet Doğan 10

Hissetmiyorum,
Annesinin cansız bedeninin yanı başında,
uyuya kalan adamın hissizliği bu.
Amaçsız , savurgan, illegal.
Ama anlamsızlık, ne yüce bir bitkidir değil mi ?
……….
Gerçi hacmi nedir insanın ? çapı nedir ?
Bu hengamede, bu büsbütün betonların çapı ne ?
Peki bu asık suratların, bu gergin bekleyişlerin çapı ne ?
Kaç güneş gerekiyor bu çirkinliği aydınlatmak için,
Kaç zaman gerekiyor bu telaşa son vermek için,
Gökyüzüne bakmak için kaç çamaşır asmak gerekiyor balkona ?
…………
Puslu sabahlarınız sizin olsun,
Ben ve heybem akşamüstünde yaşamın amaçsızlığına gülümseyeceğiz.
Ve siz yorulursanız mesai saatlerinden, gelin.
Göğü seyre-duralım.