Çamurlanmak Şiiri - Reşat Öztoprak

Toprağının rengine döner ne olursa olsun insanın rengi
Ah yok mudur uzayan bütün yolların vardığı hayal
Hırpalar bütün düşleri, düşürür düşünmüşlükten
Zaman ölse de, insan ölse de, kalan kalmasa da
Göğün yüzüne düşürür kırlangıcı, kanatlarının ahengi

*

İnsan, dili ile damağı arasında sıkışanlarla vardır
Küfürler hariç değil.

Haricen mutabıktır cesedi çiğnenmiş her kedinin ölümüne
Oysa cepte taşınan hep bir nefes, camlarda buğu
Bu korkaklık neyle sınanır, kilonun kilosu çalınmış mıdır içinden
Neden ve ne zaman namussuzlaştı bu kadar hayal müteahhitleri
Kaçıncı bir kaçak yapıdır kaçak kanunların gölgesinde

Sormak dile mazhar olmuş, bir pelesenk, çamurlar içinde pedal
Arka lastiği hep mi patlak, bu düzen, bu çark
Ne zaman savrulur bu araba, şarampoller yol ortasında
Sormak; aşınmışlık dilde biten tüylerle, körelmiş bıçak
Kınının düşmanı olması gerekirken her yanlışı kesen
Şimdi bir bütün, doğuramaz hiçbir rahim bir yavruyu
O yüzden yanlılık artık insan olmakla eş değer