Çamura Düşen Kelebeğe (Umuda) Ağıt

Kelebek kanadında
Tutuşur hevesim
Vakit geç!
Kim bilir
Belki de şifaydı nefesin
Hiç sağanağına
Sığınmadım ki
Dilek tutulası
Kurak gamlarda…
Kapattım gözlerimi
Oynadım!
Dirildiğim yek kader
Hayatlarda.

Pak çarsaflar dalgalı
Gecenin bıraktığı
Kirli kanı emer
Topuklara tuzak
Şehir mazgalı
İz silinir…
Sus!
Yağmur yakar teni
Akar çamur yüklenip
Olan biteni.

Aydınlatsa da güneş
Yüz süremem beyaza
Üşütür!
Örterim üstüme gölgeleri.
Karanlığı derine gömer
Güpegündüz alevlenen
Şenlik ateşleri…

Balkonlardan sarkar renk
Betonu süsler tebeşir
Renkler maske her duvara
Heves!
Arkası gri
Arkası,
gerçek.

Geceye,
susar sesim.
Racon keser bulutlar
Kafa tutan kovulur
Tutamaz yerini…
Dileğe soyunur
Son demini
Yıldızlar
(ya) saklı!

Geceye,
doğar kafesim.
Rahmi yırtılır siyahın
Bilse yarın da doğar gün
Dayanır mı hevesim?
Ayinlere kurbandır
Yedi renk
Griyi boğan siyahta
Asılı kalır
Çığlık!
Yiter sesim.
Ne çare
Dökülür pullar!
Kurtulmuşken
Doğarım.
Ne yazık
Bir hayat daha…
Kader
Yek!
Diner kirli çarsaflarda nefesim.