Yüzünde çamurlar gizlendi çocuğun
Yer, yüzüne sarıldı yeniden.
Yoksa yüzünde mi yoktu umut dedikleri zat,
Kalıplarıyla severdi insanoğlu,
Çocuk yer, yüzünün emanetinde.
Yerlere bırakıldı yüzü çocuğun,
Elinde kalan yalnız trajik son,
Nefessizlik.
Yer, yüzüne kıyamıyordu çocuğun,
Derin hüzünlere bırakıyordu kendi yüzünü
"İnsan" vardı
"İnsan" dedikleri,
Hani bıraktı bir çocuğu yerin çamuruna.
Anlamsızlıkla...
"YERİN YÜZÜNDEKİ ÇAMUR YÜZLÜ ÇOCUĞA"
03.09.2015-ankara
Engin Yılmaz 2Kayıt Tarihi : 8.9.2015 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!