Çamlıca Tepesinden Şiiri - Cevat Bayer

Dün gece seyrettim seni Çamlıca Tepesi’nden, gecenin karanlığında,
Mücevher yüklü köprüler gördüm, sarılmış yatıyordu koynunda,
Yudumladım yudumladım doyamadım, yutmak geldi bir anda aklıma,
İstanbul’um yerleştin o anda kalbimdeki tahtına.

O eski büyük şairler kıskanıyorlar şu anda beni,
Çünkü onlar seyredemedi, benim seyrettiğim şekilde seni,
Bir kandil böceğinden farkı yok bu gece senin her yerinin,
Cihanı gezsen eşi bulunmaz, bil ki güzelliğinin.

Yıldızlara baktım sönük kalmış üzerinde,
Ay seni seyrederken nerdeyse düşecek Kızkulesi’ne,
Güneş, Ay’ın seni seyrettiğini duymuş, doğmuş sanki öfkeli,
Ay boynunu bükmüş senden ayrılırken, soluk çehresiyle mecnun misali.

Ben görmedim İstanbul’um senin tabi güzelliklerini,
Şimdi de ben kıskanıyorum geçmişteki o büyük şairleri,
Onlar seyretmiş senin telli duvaklı gençlik halini,
Ben ise seyrettim senin telsiz duvaksız yaşlanmış halini,

Belki de gençliğini görseydim dururdu kalbim,
Şükrediyorum seni yaşlanmış halinde gösterdi bana Rab’bim,
Bir çok kişiyi mesut bahtiyar etmişsin, gönlünde çok kısa sen,
O korkuyu yaşıyorum içimde, gönlümde seni hissederken.

Vakit gelmiş yarım asır geçmiş, beş dakika seni seyrederken.
Doymak mümkün değil İstanbul’um, seni yutmak geliyor içerimden
Eşini arayıp bulacağım söz, şayet cennete gidersem.