Çamlıca Tepeleri Şiiri - Zekeriya Gedik

Yıllardır arıyorum kaybolan geçliğimi
Gençliğim nerededir Çamlıca Tepeleri
Süslenmiş seyrediyor İstanbul’da Boğazı
Çıkmıyor hayalimden Çamlıca Tepeleri

Gün batarken ufukta elvan, elvan rengi var
Çamlıca’nın uzaktan ayrı bir ahengi var
Gece ve gündüzünün ne emsali dengi var
İstanbul’u yaşıyor Çamlıca Tepeleri

Hayalimden ruhumu götürür uzaklara
Gizli bir aşk fısıldar dallarla yapraklara
Alır seni götürür bir an o topraklara
Sana gizem yaşatır Çamlıca Tepeleri

Gülistandır gül kokar her daim bahçeleri
Acep güneş doğar mı açmadan goncaları
Ruhlara neşe katar mehtaplı geceleri
Ruhlara şifa verir Çamlıca Tepeleri

Doyum olmaz rüzgârın tatlı serinliğine
İnsan kaybolur birden aşkın derinliğine
Güzellikler nakşolur insanın benliğine
Gönüllerde sevdadır Çamlıca Tepeleri

Yazın çok ılık olur onun gül bahçeleri
Gençleri mecnun eder goncası ve gülleri
Dinmez sabaha kadar öter şen bülbülleri
Gönül dili konuşur Çamlıca Tepeleri

Acep nasip olur mu duysam yine sesleri
Gül kokar rüzgârları, inliyor nefesleri
Mahşere dek dinmesin bülbülün hevesleri
Görenleri büyüler Çamlıca Tepeleri