Çamlıca'da Akşam Üzeri Şiiri - Bülent Boral

Günün şu son saatlerinde
Gösterişsiz bir serinliğin içinde
Yeditepe'li şehrin en tepe yerindeyim

Bronz bir akşam kokusu var havada
Yürüyorum geniş bir düzlük üzerinden küçük adımlarla
Ve şairlerin dizelerine sığmayan
Şehr-i istanbulu izliyorum o tepeden

Kıpırtı kokuyor yapraklar ağaçlarda
İç gıdıklayıcı bir rüzgar akıyor
Çamlıca'dan Boğaziçi'ne doğru

Durgun bir göl gibi şu an Boğaziçi
Rıhtımları tokatlayan dalgalar yorgun
Beton kaplı sahiller
İnsanlarla dolup taşmakta

Barkalar geçiyor uzaktan
Siyah dumanlar yükseliyor iç hatlı vapurlardan

Tankerler
Yük gemileri
Dev plartformlar
Yılların kirini yansıtmakta

Yeşilin zerresi yok karşı kıyıda
Talanın yağmanın rantiyenin haddi hesabı yok

Rüyalar şehri
Çağ açıp çağ kapatan şehir
Şimdi yorgun son haline ağlamakta