. Çamlar Yıkılmasın Şiiri - Turgut Uzdu

Yaslanmak gerekti aslında
Onca yıla meydan okumuştu çam
Dallarında ne umutlar yuvalanmıştı
Anlamsız bir kazma oydu dibini
Kendi içine yıkıldı bu akşam

Rüzgârlar eserdi bazen meltem bazen kasırga
Ne okşayışları yıktı ne darbeler yıkabildi
Meydan okurdu bulutlara
Bir ateşböceği kondu dalına
Kendi içine yıkıldı bu akşam

Soruları vardı bir türlü cevap bulamadığı
Dağların ardını görürdü düşünceleri
Her biri bir kurtçuk olurdu en derinlerde
Dışının gölgesi gövdesine dokundu
Kendi içine yıkıldı bu akşam

Görmek istediği gibi bulmaktı meramı
Dağların ardındaki karınca adımlarını duymamak
En güzel rüyalarıyla uyumaktı tek amacı
Yansımaları yarıldı derenin
Kendi içine yıkıldı bu akşam

Yalnızdı yüreği, dalları gür, bakışları hür
Uzanabildiğince sarmalardı sıcaklığı
Kıtalar aşardı bir tebessüm için kökleri
Soğuklar düştü
Kendi içine yıkıldı bu akşam

Baharlar ölü doğacaktı artık
Sözler hükümsüz
İnanç boğuldu kör düşüncelerinin sarmaşıklarında
Diz çöktü, elleri yüzünde
Kendi içine yıkıldı bu akşam