Camilo
Kendi dilinde kirpikleri düşmüş
bir hikaye göğsünde uyurken
gidenlerin cennetinde boyama kitaplarını
eçiyorlar,hediye dolaplarına kapatmak için
ağrılarımı nereye koyayım Camilo kurşunların
kuru kalmalı tarihi değiştiren yoldaşların ağaçları onlar bedenimi nereye yığayım onların gövdelerine dayanayım Camilo,salsa çalarken
yağmur yağıyor
tarlaların ortasında
durup birini öpüyorum yarınsız / yarınlar için
seviyorum Camilo
ciğerlerime saplanmış karanfillerle geziyorum hala
Mahir sarılsa sana bir dost gelmiş gibi seninde aynı yerlerin mi ağrır
Ulaş’ı sorarken
kimi kimden sormalı Camilo
birinin duvarı, birinin eli,
birinin gözleri kadar dünyalar benim yoldaşlarım.
kaç deniz daha yapar sen bilirsin tutacak ellerimiz
duracak ayaklarımız oldukça Camilo
silahlarını sarki
ıslanmasın gökyüzü yağmurlarından
Mayıs -2007 KÜBA
Kayıt Tarihi : 28.3.2015 11:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!