Câmiler ve İmamlar Şiiri - Hanifi Kara

CÂMİLER ve İMAMLAR(*)
-dost acı söyler-

İsteriz ki bizlere, en güzel örnek olsun
Oku hep doğru atsın, bozulmasın hiç yayı.
Görevini yaparken, hak, hukuku gözetsin
Helâl olsun o zaman, her şeyin aslan payı.

İsrâiliyat/bidat, hurâfeler çok ise
İnsanların gönlü aç, mîdeleri tok ise
Ehl-i sünnetten uzak, tebliğ rûhu yok ise
Neye yarar kemiyet, her gün artsa da sayı.

İsrafla birleşince, ödenmez oldu zamlar
Ulu çınarlar ner’de, kayboldu eski çamlar?
Ele örnek olması, gerekirken imamlar
Kendi saçıp/savurur, israfta rengi koyu.

Onların eli ile, gönül kabımız dolmaz
Ümit/korku arası, beniz sararıp, solmaz
Biz arkada siz önde, böyle imamlık olmaz
Cemaate “ninni çal”, hem uyut hem de uyu.

Sakın ola ki deme, bu işler böyle gider
İmam dediğin o ki, hem örnek hem de lider
Esas “müflis” onlar ki, rûhunu ihmal eder
Yer baklava/böreği, demlice içer çayı.

Fakirlerin elinden, alınır olan varı
“Hayra dâvet” eder de, kendi vermez mangırı
Ona göre yırtılan, “kör Hasan’ın şalvarı”
Diyânetle bağdaşmaz, çok farklı onun huyu.

Bu görevde olanlar, ehil olmalı ehil
Bâzıları vardır ki, câhilden daha câhil
Aydınlatma, ısıtma, soğutması da dâhil
İsrâfın daniskası, câmilerde diz boyu…

14/12/’12
Hanifi KARA

(*) Not: Görevini titizlikle yapmaya çalışan imam kardeşlerimi tenzih ederim...