Bir camii havlusunda küçük bir kundakta
Etrafına gülerek bakıyordun çocuk
Annen nerede sen, neredeydin
Yasak aşkın kurbanı olmuşsun çocuk
Seni bırakan el insan elimiydi
Seni doğuran taş kalplimiydi
Bilmem ki senin de kaderin böylemiydi
Kırılsın o eller kırılsın çocuk
Seni alıp buraya (emniyet) 'e getirdiler
Adını kader soyadını veremediler
Seni bir yuvaya teslim ettiler
Senin yeni dünyan burası çocuk
Kendi kaderini kendin çizeceksin
Anasız babasız mücadele edeceksin
Yarın kötü insanları sende göreceksin
Senin kaderini yazmışlar çocuk
Kundağın dolmuş gözyaşlarınla
Gözlerin kızarmış hep ağlamakla
Suç mu işlemişsin sende doğmakla
Gelmemek elimizde değil ki çocuk
Yarın büyüyüp gelişeceksin
Kader mi bu diye isyan edeceksin
Ana, baba sevgisini kimden göreceksin
Senin kaderini yazmışlar çocuk.....
25.03.1987
Kayıt Tarihi : 7.3.2014 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Samsunda gece devriyesine çıktığım askerlik arkadaşım bir polise gelen ihbara gitmiştik... ben yanlarındayım gördüklerime üzülmüştüm ondan yazdım.....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!