Cami Avlusundaki Ufak Hadis

Ne kadar seversen sev,
Ya da ne kadar severse sevsin o seni,
Elbet bir gün,
Ayrılacaksın.
On yıl, yirmi yıl, bir ömür.
Belki bir ay, bir hafta, bir gün.
Ne kadar seversen sev,
Bitecek elindeki su testisi,
Ölecek yurdundaki eşsiz çiçek,
Ve solduğunda göreceksin,
Solan çiçeklerin bir olduğunu.
Her şey bittiğinde bileceksin,
Başlangıçlar güzeldir.
Mesela sonsuz bir uykuya,
Ölümlü bir uyanışa.
Şöyle bir geriye baktığında,
Hamdım diyeceksin.
Kaybettiğinde güz rüzgarını,
Solduğunda çiçeğin,
Fark ettiğinde,solan şeylerin sarı olduğunu,
Piştim diyeceksin.
Geç anladığını anladığında,
Asıl eşsizliğin işleyişini,
Yandım diyeceksin.
Ne kadar seversen sev,
Elbet bir gün,
Ayrılacaksın!
Bitmesin diye dua ettiğin günler
Dönecek geceye,
İpsiz bir kuyu gece,
Birden gündüze.
İşte o zaman anlayacaksın,
Fakat olacak,
çok geç olacak o zaman.
İş işten,
Gün gündüzden geçince.
Çok hem de çok..