Camekanlarda Bir Akşamüzeri

Camekanlarda bir akşamüzeri
Yaşadığımı ıspatlarcasına
Yürümek istiyorum
Uzaktan da öte bir uzağın kıyısına.

Yürümüyor değilim.
Bir elim sağ cebimde. Bir elim sol.
Bir kitap var omzumun altında
Önümde uzaklara varmaz bir yol.

Kaldırım taşlarını sayıyorum
Dudaklarımda ağlayan çocuk sesleri
Sokak lambalarında kirli bir buğu.
Pencerelere bakıyorum yalnızlığım oluyor

Anlamalı insan gidecek yeri yok kimsesizliğin
Geri dönüyorum aynı kaldırım taşları
Soğuk soğuk gözlerime diziliyor
Artık bu şehir beni yürüyüşümden tanıyor.