Camdan Hayal Şiiri - Nurşah Şenel

Bir hayalim vardı sana bulanmış
Camdan bir hayal...
Kırıldı
Yürüdüm geçtim üstünden
Ayaklarıma batan küçük cam parçaları canımı
acıtmaya yetti
Sensizliğe doğru attığım her adımda canım yandı
Biraz durup sarmalasaydım ayağımı sızlatan yaralarımı
Acımayacaktı canım bu kadar
Ama dayanamadım
Sensizliğin bile içinde sen olduğun için koşturuyor
peşinden beni
Ne meret bir şeymiş bu
Küsemiyorum da beni yokluğunla yoran sensizliğine
Seninle ilgili hiçbir şey çirkin gelmez mi bu lal yüreğime
Son vedadaki karanlık el tokalaşması bile neden gökkuşağı
görünümünde
Seninle olamamak kemikleşmişken böylesine
Elimdeki son dokunuşunu sıcak tutmaya çalışmak niye

Biliyorum
Kim demiş anlayamadığımı
Anlıyorum
Çabalıyorum da...
Toz pembe allıklarımdan sürüyorum elmacık kemikleri belirginleşsin diye
Ama yine ruh gibi bir suratla
Gülümsemeyen bir suratla şarkı mırıldanmaya çalışıyor yüreğim