Camdan Eller Ve Buz Tünelleri

Usulca diziverdi kar tanelerini avuçlarına çocuk
Üşümesinler diye üfledi soğuk soğuk
Elleri üşüdü kar taneleri suya düştü
Anladı tutamayacağını sıcak

Buzdan tünellerde yürüdü elleri arkasında
Sevinci artınca sıcak bir şarkı söyledi yüreği boyunca
Tünel oyuncak oldu elleri sıcak
Anladı ellerinin camdan olduğunu

Sıraya koymak istedi her yaşını
Doğumu büyük geldi diğer yaşlarına
Biraz daha büyüdü sanki
İnandı hayatın sayılara sığmayacağına

Bir ayna istedi kahve gözlerine bakmak için
Delik ceplerine baktı elleri yoktu aynayı tutacak
Sonra kalbine eğdi gözlerini
Anladı aynasız daha güzel göründüklerini

Sordu kendine birden nasıldı masal
Parmakları kalem oldu yeniden yazdı hatırladıklarını
Dönünce arkasına fark etti gölgesini kendi mürekkebinin
Anladı yalnız kendisinin anlamadığını

İnanmak istedi kendi masalına
Dönüp el salladı kendi masalını yazana
Çiçekler yağmaya başladı mürekkep kokulu
İnandı sadece bir masal olmadığına

Buzdan bir tünelde camdan elleriyle bir çocuk geçti
Kahve bir aynaya dizilmiş kar taneleri eridi
Oyuncak kalbinden çiçekler yağdı mürekkep kokulu
Sanki bir masal gerçek oldu