Camdaki Kalp Şiiri - Sakin Karakaş

Yağmur bardaktan boşalırcasına
Camlara vuruyordu.
Ve ben sensizliğin acısıyla
Kahroluyorken
Şemsiye altında birbirine sarılmış;
İki sevgili
Yağmurun tadını çıkarıyordu.

* * *

O tükenmez hasretin ateşiyle
Adını yazdım
Buğulanmış camlara.
Bir kalp çizdim.
Yeni aşıklar gibi.
İki gönül bir olalım
Ve Dünya alem....
Aşkımıza seyran olsun diye.

* * *

Ve buğular çözüldü.
Hasret ateşinin sızıntısıyla
Çatladı kalbin silueti
İnce ince süzüldü.
Tıpkı bir kahve falı gibiydi.
Camdaki an be an eriyip kaybolan...
O görüntü.
Ve ümitler bir bir söndü.

* * *

O buğunun falında...
Alıp götürdü benden seni zaman
Vakit ikindi alacasına vardığında
Buğulardan bir yol bulup geçen
İnce ince çizgiler camda kaldı.

* * *

Yağmurun yeniden şaklamasıyla.
Akıp gitti ümitlerim.
Şu karşı ki dağların ardına
Güneş açıp ebem kuşağı
Dağlar önüde konsa da
Dağların ardı duman
Dağların ardı duman
Ve hasretim sana
Off aman off aman.