Camcı Çırağı Şiiri - Şuayip Avşar

Aslında ben de biliyorum;
öyle yaldızlı sözlerle,
süslü püslü kelimelerle
yüreğinizi çalamayacağımı.

O zaman neden
kelimeleri boyamaya
cümleleri allayıp pullamaya çalışıyorum?
Neden mecazlar,
kafiyeler peşinde koşuyorum?
Neden alegorilerle uğraşıp
olmadık hikayeler yazıyorum?
 

Ben sadece ustamı taklit ederek
camın ‘püf’ noktasını bulmak istiyorum;
ki yeniden küçük bir dünya kurayım,
içini de hep beraber gönlümüzce dolduralım.

Bulana kadar yaptığım eciş bücüş bardakları da
kırıp kırıp ateşe atarız,
ki yeniden ve yeniden yoğurulsun diye.

Ve nihayet o ‘nefes’ ile cama ‘püf’ diyebildiğimde,
dostlarla iki bardak çay içmeninin keyfi bize yeter.