Köydeyim
İki ev arasına
Tel gerilmiş.
Telin üzerine
Çamaşırlar asılmış.
Rüzgâr ne yöne eserse
Çamaşırlar da o yöne savruluyor.
Rüzgâr diktatör,
Çamaşırlar ezilen halk gibi…
Ne rüzgâr
Ne de çamaşır
Hiçbiri olmak istemem!
Sadece ve sadece
Özgür insan olmak isterim!
Kayıt Tarihi : 28.8.2024 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Düzce’nin ova köylerinden birinde kaldığım zamanlar camdan dışarıya baktım. Çamaşır ve rüzgâr… Ben sadece rüzgârın estiği yönde sallanan çamaşırlar görmedim.
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
yaşamda seni sana bırakmazlar ki
TÜM YORUMLAR (1)