Çamalan Köyü Ayvacuk Şiiri - Osman Bulut

Dağınık evlerin, yokuş bir yolun
Yemyeşil ormanın vardı Çamalan.
Tek başın, tek gövden, beş büyük dalın
Geniş bir alanın vardı Çamalan.

Yolun dik; koymazdı dizimde derman
Yağmurun Güneş’e vermezdi aman.
Eteğinde KATİL, UĞURSUZ umman
Başında dumanın vardı Çamalan.

Beslenirdim; kestaneyle, töngelle
Ballı yumurtayla, yağla, reçelle
Güreşirdim tek rakibim Yüksel’le
Bir tek pehlivanın vardı Çamalan.

Yeğindi goynümüş armudun tadı
“Badal”dı “süllüm”ün sendeki adı.
Yine de anlaşmak hiç zor olmadı,
Yerel bir lisanın vardı Çamalan.

Sezgin ile fena kavga ederdim
Pek küçük büyüsün döverim derdim.
O kesmezdi kuş avına giderdim
Minicik tavşanın vardı Çamalan.

Galdirik turşusu ile bol sovan
Kavurması cana can katardı can
Bilmiyorum şimdi var mı Erdoğan?
Çakma Erbakan’ın vardı Çamalan.

Akşamları pişti partimiz vardı
Ödül tavuk; ne dana ne davardı.
Ondan usanınca yüzük başlardı
Nasılsa fincanın vardı Çamalan.

Camin vardı; atanmazdı imamın
Adın Çamalan’dı, yoktu ki çamın
Ne lokantan, ne hanın, ne hamamın
Ne de bir dükkanın vardı Çamalan.

Deli de istersen deli bu adam,
Sendeki her günüm bayramdı bayram.
Kime gitsem, hangi kapıyı çalsam
İkramın, ihsanın vardı Çamalan.

Çabuk geldi geçti seneler, aylar
Ana baba olmuş bayanlar baylar.
Küçük Ayşen, Büyük Ayşen, Tuncaylar
Gülhan’ın, Nurhan’ın vardı Çamalan.

Başla göz üstüne Rabbim davetin
Vakitsiz ölüme katlanmak çetin
Hani; Tahsin, Gülay, Muzaffer, Metin
Şirin’in, Hakan’ın vardı Çamalan.

Kırk tür tonu vardı yeşil renginin
Ziyadeydi Çağlayan’ın, Keskin’in
Akan’ın, Çakır’ın, Ünlü’n, Zengin’in
Semiz’in, Şencan’ın vardı Çamalan.

Ağalar Çavuşlar düşmüş toprağa,
Allah sağlık versin hastaya sağa
Şimdi bilmem kim Çavuştur kim Ağa?
Dört dörtlük insanın vardı Çamalan.

Her Cuma sonrası oynardık futbol
Tahsin Çavuş gelir kızardı bol bol.
Küserdi, Musa’ya atamazdık gol
Bir küçük meydanın vardı Çamalan.

Defansta Mustafa, Şirin’le Cemil
Arada ezilir giderdi Adil.
Nazif’le Ahmet’ti başkası değil
Bir çiftte kaptanın vardı Çamalan.

Taşlaştı mı dura dura dağların,
Neden selam salmaz bura dağların?
Hakimiydin sıra sıra dağların
Ezelden fermanın vardı Çamalan.

Dört- beş sene ben çaldım sen söyledin
Demedin; Bunca yıl n’ettin, n’yledin?
Attın terkisine yolcu eyledin
Gurbete kervanın vardı Çamalan.

Aklından çıkar mı her gelip geçen
Ekmeğinden yiyip suyundan içen?
Unutma yurduna konup da göçen,
Bir deli Osman’ın vardı Çamalan.