Cama Düşen Akis Şiiri - Murat Akyol

Niçinini bulamadan her zaman
İçtiğim mekanların camlarına vurdu
Gün batımlarında
Ya da gece ışıklarında
Elde son kalıpta
Onu da yaktığım biricik resmin

İşte o an ellerinden öptüm
Bütün cam ustalarının
Onlara yine borçlandım istemeden demin
Annenin ellerinide öptüm sonra
Daha önceki bütün camlara
Senin aksinin düşmesine sebep
O olduğu için

Camlarda sevdim seni
Dağbaşlarında da
Düze indiğimde oldu bazen
Yağmur yağdı
Gün açtı
Güneş açtı
Karanlıkta
Aydınlıkta yine sevdim

Yüce dağlar
Denizler
Çağıl ırmaklar
Dur durak bilmeyen
Upuzun yollar gibi sevdim

Beni kıskandı ama
Bir sebep sordu hepsi

Sulardaki cümle balık
Uçsuz bucaksız orman
Çiçeklerden bal toplayan arı

Cevap verdim usulca onlara
Fısıldadım
Çünkü ruhumu
Aşka aşık ol diye yarattı Tanrı

Neyleyim
Sevmedeyim