Cam Yürekli Bahar Şiiri - Mustafa Uğur Can

Gündüzler lal değilse,
şu payidar telaşelerden.
Kanatları yok diye
tüm caddeler ruhlara esaret.
Kızıla çalan hürlüğün gökyüzü
öyle ürkmüşüz ki insandan
üstümüze akşam örtmüşüz.
Dilin ayna tutamadığı yürekler
hiçbir cinayetini üstlenmez.
Ne ağır geliyor,
tabutuma omuzların fetbazlığından söz etmek.
Usandım pencere artlarından
memnun mu hâlinden,
üç metrekareye dışarıdan sığanlar?
Belki yağmur da susamıştır
baksana göğe, nasıl kuraklık?
Ömrümün en güzel yıllarıydı,
ellerimden düşürdüm cam yürekli baharı.
Topla Tanrı’m
ciğerimde ölmüş begonyaları.