Cam Pabuç Şiiri - Seda Karaosmanoğlu

Zihnimde köhne bir antika dükkanı…
Nakşoluyor kavuniçi çiselerce, soluğuma
Yudum yudum Pera seması.
Ankalar sürmeliyor raflarda
Has bahçelerin hünkar sofrasını.
Kandillerin saçakbulutunda akis akis yüzün...
“En nadide devir” diyor antikacı;
İhtiyar seste Enderun kırçılı…

Genzimde pelteleşen marazi bir talan sonra…
Frapan mendillerde leke leke rıhtım yeli
İç geçiriyorlar nazenin vuslatlara.
Semaver ağıtı ki, pasında kurumuş Ayrılık Çeşmesi
Ve kestane naaşları, külü donmuş sobalarda…

Cinaslı bir gama yaren ut ile kanun;
Kireçlemiş meşklerini nadan gönüllerin tavan arası…
Maun yaşların hangi konağın tütsüsü şimdi
Ey Sa’dâbâd’a silkinen soy ağacı?
Ihlamur nefesi mahmurluğunda ikindilerin
O sütbeyaz teni kırıştı mı gün göçü ezgisinin?

Şair gecelerin ahi Pegasus’u,
Kıpırtısız duruşların kaşifi; somurtma!
Bir gramofondan akıyor saçlarıma içlenişin,
İçlenişlerce pay edişin yürekleri koylarına…
Tozlaşan siluetler doğruluyor; bak
Som peşrevler diyar diyar arşa değen.
Günün kanat izi okuyor Mahur kelamı yüzümden:
Şakaklarda yağmur saltanatı
Bir ney feryadının kırılganlığı
Bir çocuk hazzı
Bir dut dalı salaşlığı…

Zihnimde köhne bir antika dükkanı
Sıvazlıyor rutubeti bozacı nida…
Çocukluğum düşüyor yağmacıların bohçasından
Nahif serzenişince, ayak ucuna…
Emekletiyorum duvarlarda anımsayışları
…eski bir alışkanlık; yağmalanmış…
“Rastgele”ler bağlıyorum “Günaydın”ların kuyruğuna
Ilıman sokağımın hanımeli suskusunda…

Ah! Katıksızlığımsın…
Cevherinden işlenmiş billur akı şamdanda
Bir harmoni fitiline kibrit gibi çakılışım…
Seni yüzüme ağartan şafakların
Esip de geldiği avuçlarsın.

…küçüktüm.
Yarınım bir ipek yumak, düş kurusu
Titreşirdi tığında Kalamış rüzgarının.
Abaküsüm yetmezdi; bilmezdim
Bir elmaşekeri ufka kaç masal sığdırırdın.
Sorardım, “Kimin yüzü bu, uçurtmamı ebrulayan? ”
Elma şekeri erirdi yüzümde; anlatırdın…

-An olurdu asırlar Kuzgun Baba’nın duasında
Hani emektar bir kemancı olduğunda sen
Süzerken aşkını Karadeniz’e, Marmara’nın yelesinden-

Kandil feri etekleniyor duvarlarda; Sindrella!
Kaçamak buluşuyoruz gece yarısının çilingir sofrasında.
Salıveriyorsun meddahları yedi kuleli zindandan
Haliç’i demliyoruz ezana dek gözyaşımızda…
Sabahçı bir tan kahvesinde sızıyor zaman
Ve sen;
Yedi kıta dizilirken akik akik, tespihe
Sinan motifince bir imame…

-Feryat figan kalastraların çatlamış aynasında
Buğu; inzivası zarafetin bir yalı sırçasında-

Avucunun deltasına yüz sürüyor ressamlar
Hiçbir tuvale sığmazken albatros türküleri…
Çizgiler uzar, yetişemezken fırçalar…
Paletler harmanlayamazken rengini…

-Uzanmış Heybeli hare hare göz bebeğine
Kundağı hükümdar teri; Enki kuşağı beşiğinde-

Zihnimde köhne bir antika dükkanı…
Devriliyor kandiller raflarda;
Pıhtılaşıyor bakışların çırağ dalgası.
Caka satıyor boş vitrinde neon ışıklar!
…Kadran güne vardı; zaman ayıldı…
Külkedisi
Geçir önlüğünü boynundan!
Usturaya vuruyorlar saçlarının alacasını…
Betonarme eşkıyaların nal sesi yankılanıyor ciğerinde…
Ve boncuk boncuk çağ sırları
Kopmuş kolyenden dağılmış eteğine…
Alnında Sindrella masalı!

Şimdi yalnız
Camdan pabucun kaldı ellerimde…
Ah! İstanbul
Fermanlarla aratalım; kırılmadan var kendine
Kırılmadan cam pabuç; dağılmadan maziye…

Ek Bilgi:

*Enki: Sümer su tanrısı, deniz tanrısı

*Kuzgun baba: Kuzguncuk’a adını veren derviş

*Pegasus: Grek mitolojisinde kanatlı at. Efsaneye göre tekmelediği dağdan ilham kaynağı bir pınar fışkırmıştır.