Çam Mozalağı Şiiri - Gülhan Özkara

Uzak dağlara düştü yolum
Neresinden baksan
Yarısı dağın içinde
En az yüz elli kilometre
Otomobilim yok o zamanlar
Başka vasıta da yok
Sahur vakti kalkıyor şehre inen
Köy minibüsleri
Ben ancak sekizde kalktım
Bereket bir kamyon varmış
Kim bilir hangi dağa gidecek
Dağ köylüleri teras için
Yüklemişler her şeylerini
Bir kadın sokuldu yanıma
Tanıyor tabii
Çıtı çıkmıyor
Kamyona biniyor ötekiler
Bir bana, bir kamyona baktı
Hareket saatinin yaklaştığını anladı
Arkasındaki çama dönüp
Bir kozalak aldı
Orta boy yeşil bir çam kozalağı
Bana verip
-Bunu al Ali Efendi Hz.'ne ver
Çok selamımı söyle dedi
Ben Ali Efendi Hz.'lerini de
Tanıyorum tabii
Yüklü kamyonun tepesinde
Çok tozlu bir yolculuktan sonra
Ben Kozan'da indim
Ver elini Erzin
Vardım Ali Efendi'nin evine
Dedim kurban bu kozalağı
Tapan'dan Mümine diye bir kadın gönderdi
Selamı var dedim
Olanca vekarı ile aldı
Sonradan bu kadın herşeyi bırakıp
Son yıllarını Ali Efendi'nin
Hizmetine adadı
Bu yeşil kozalağın içinde
Bir kozalaktan
Çok daha büyük bir
Adanmışlık varmış, anladım
Ali Efendi'nin ahirete irtihalinden sonra
O da gitti O'nun yanına
Ebedi istirahatgâhında yatıyor şimdi
En büyük adanmışlıklar
En samimi biat
Bir kozalakla da ilan edilir amma
Karşında anlaması için
Bir Ali Efendi olması gerekir
10 Temmuz 2014