Cam Kırıkları Şiiri - Serap Tepedelen

Cam kırıklarının üzerinde
yürümeyi denedin mi hiç?
Kesik kesik olur tabanlarının altı
Kızıl renginin gizemini taşır kanın
Hissetmezsin,
Hissedemezsin acıyı.
İncecik bir sızı duyarsın
belli belirsiz
Aldırmaz olur yüreğin.
Bir acı gelir,yumruk olur böğründe.
Ağlamak istersin,
Ağlayamazsın.

Tabanlarının altı değildir salt kanayan
Yüreğindir.
O yürek ki,
Ne kırılmalar yaşamıştır günler boyu
Cam kırıkları parça parça dağılmıştır içinde,
Her biri kanayan bir yara
Her biri bir kesik olmuştur
Ve sen,
Kanı durduramazsın.
Gecelerin sessizliğinde
Ürkütücü yalnızlığın daha bir sarar seni
Uzanmak istersin sevdiğine
Kolların hep açıktır
sevgin hep kocaman
Öyledir ya da öyle olduğunu sanırsın
Oysa,sevgili diye biri yoktur artık
Olmayacaktır da.
Yeni bir sevgili bulmak için vakit çok geç.
Zaman bir lokmada yuttu da seni,
farkında değilsin.

Cam kırıklarını avucunda tutuyorsun şimdi de
Sık sıkabildiğin kadar yumruklarını
varsın kanasın.
Kızılın gizemini nereye kadar saklayacaksın?
Gözyaşlarını ne zamana kadar akıtacaksın içine
Kaybolan yıllarını,
Mutluluğunu,kahkahalarını
kim geriye getirecek sana?
Boşversene,
Kanasın tabanların,ellerin,yüreğin
Akan kanı durduramazsın.

Bir sen misin cam kırıklarıyla parçalanan,
Bir sen misin geceleri kucaklayan?
Sustur yüreğini artık
Dönüş yok,
Geçmişi bulamazsın.
Cam kırıkları acı verendi sana bir zamanlar
Alışmalısın şimdi.

Bak doğmayan güneşinin parıltısına
Dost olması yakındır.
Avuçla tüm gücünle,sımsıkı tut
Acıyı hissetmeyeceksin artık.
Acı kazınmıştır yüreğine,
Acı,yürek,
Yürek acındır artık.

(2004-Bursa)