Cam Kırıkları Şiiri - Mehmet Yakışır

Bir cam kırıldı içimde haberi aldığım an!
Binlerce cam kırığıyla doluyum artık
Düşünmeye başladıkça harekete geçiyorlar sanki
Her hareketleri canımdan bir can alıyor
Ve ben her an düşünüyorum seni
İyi ile en iyiyi, kötü ile en iyiyi ayıramadım
Hep sensin en iyi olan
Daldım hiç bitmeyen dünya meşgalelerinden birine
Göremedim dünya gözüyle bir kez daha seni
Hiç kimse kendisinden çok sevmedi beni
Sen hariç!
Verdiğimden daha çok alanlarla doldurdum etrafımı
En azından almaya çalışanlarla
Bir seni sığdıramadım o halkaya!
Her fırtınamda seni liman bildim
Her üşümemde seni aradım
Düşünüyorum ve derin bir sızı saplanıyor yüreğime
Ben hep sevincimi başkalarına, hüzünlerimi sana açtım
Meğer ne çok boşluğumu kapatıyormuşsun anne!
Ah anam ahhh! Ah ki ne ah!
Acının ve pişmanlığın ah’ı bu!
Duyuyor musun anne cam kırıklarının sesini?
Bak! Bir canımı daha aldılar
Biliyorum ki melekler benden daha iyi bakıyorlar sana
Açmışlar gönül sofralarını pamuk yürekli anneme
Ve sen nur yüzünle onların da gıptayla bakmasını sağlıyorsun
Tek tesellim bu işte anne!
Canım acıyor diye üzülüyorsundur sen şimdi
Hala sıkıntı vermeye devam ediyorum sana
Ve sen beni sevmekten hiç vazgeçmiyorsun
Ah anam ahhh!
Döküldü yine içimden birkaç damla acı