Cam Kırıkları Şiiri - Özay Karakuş

kader öyleymiş

nasip değilmiş

hayat böyleymiş

başın öne eğilmiş

kim derse zorla sınırını

hayalden öte değil inan

bırak akışına

yaşa olanları

kabullen değişmez alın yazın

yine sevsen yine aşık olsan

senin adın hayal kırıklığı

koyulmuş başlangıcından beri

üzme yeter artık kendini

sil gözyaşlarını

ağlatma gözbebeklerini

geçmiş gelmiş

hep aynı geleceğin

rüyaymış güzelmiş

hüzündür hep bileceğin

kim derse yalan

bir düş inanma inan

yazına kışına

boşu boşuna

umutlanma değişmez alın yazın

yine yansan yine tutuşsan

senin yolunda cam kırıkları

döşenmiş en başından beri

kandırma artık yeter kendini

sil yanaklarını

ağlayıp boğma gamzelerini