Cam Kırıkları Şiiri - Kerem Güngören

basmam üzerine basarsam yanarsın
ağladığımı sanma sakın, kırılmış bir aynasın
gülme şu edebiyatı bol denizlere
omuzlarında ne yükler kalmış geçmişten
dökül bakalım sırayla dökülüver işte.

dikmem direğimi dikersem uçarsın
güneş sanma beni açılsam sen sadece bir aynasın
ağlama denizlere doğru onlar ki ağlar inan sana doğru
düşlerinde meşaleler kalmış, ateşleri bir bedende hapis
sökül bakalım sırayla sökül korkularını işte.

kırılmam elinde kırılsam ağlarsın
güldüğümü sanma aynada belki beni anlarsın
sığmaz neden yüreğin şu enginlere
düşlerinde perdeler, ateşler camdan geride
soylu yaşamından geri kalanlar nerelerde,

cam kırıkları,
gönlün sancıları,
ağlamanın veryansınları,
ve haykırışlar ve inatlaşmalar..

cam kırıkları,
bir yudum içtiğim suyun yansımaları,
sevincin gözyaşları,
akıbetin tarlaları,
denizin suları gibi
ve deniz dibinde kumlar gibi,
haykırışlar o ahtabotla ve inatlaşmalar,
her kolunda adeta başka yaşamlar
verme eserimi bana verme sakın,
dikemem, yakamam, kalamam sana doğru,
dökmem, dökemem içimdekiler gizlidir biraz bana doğru.