Cam Kırıkları! ... Şiiri - Sevda Çay

Bazı geceler korku verir, bazen de yalnız kaldığın geceler sevinç verir, sevinçler korku... Duygular sarmış yıldızlar sayarsın gözlerin parlar.
Kendini sevinçle coşkuyla hissedersin kendi kabuğuna çekildiğinde...
Gecenin karanlığı sana çaresizlik verir benim yalnızlığım gibi...
Zaman geçse de bazı geceler sevinç mutluluk kadar hüzünde verir...
Bazen mutluluktan ağlarsın, coşarsın bazen de hüzünlenirsin kör akşamlarda...
İçin acır, yüreğin kabarır, bir tarafın eksik kalır, kolun kanadın kırılır cam kırıkları gibi...

Dağılırsın etrafa; toparlanması güç olur, eskisi gibi olamazsın. Belki de gözlerin dolar boğulursun hıçkırıklara...Anlaşılmazsın, anlamak istemezler. Belki de saracak kimse yoktur seni...

Kendi kendine sarılırsın işte o an... İçinde bulunduğun durumdan çıkamazsın, için titrer bir volkan gibi,

Yüreğin coşar, ağlarsın, hıçkırıklar ardı ardına kesilmez, damla damla süzülür, göz yaşların sel olur...

Kavga edersin, belki de kimsenin yanında olmayışının hiddeti sarar seni...

İşte öyle bir duygu içersinde olmak ta seni kahreder; neredesiniz soruları başlar... “üzülmek istemiyorum, ağlamak istemiyorum” dersin. Ben güçlüyüm, bu ne ki dersin; yalnızlığınla konuşup, yalnızlığınla dalga geçersin bazen de...

Nice hüzünler yaşarsın; korku dolu akşamlarda siyahlar her zaman senin için, yalnızlığın olduğu kadar hüzünlerde sarar etrafını, sevinçlerde……

İŞTE BUNLAR HEP CAM KIRIKLARIDIR! VEDE CANIMIN KIRIKLARIDIR, VEDE CAN KIRIKLARIDIR! ...