Cam Kırıkları Şiiri - Zehra Özdemir

İçimdeki cam kırıklarını
eski haline dönüştürebilsem keşke.
Onca hercai gün geçti seninle
kaçının hakkını verebildik.
Kaçında saçmaladık,
aptalca şeylerden kavgalar ettik.
Birbirimizi hırpaladık,
hunharca alay ettik.
Seni seviyorum kelimesini
susarak öldürdük.
Şimdi mazi olduk
maziler mazide kalır bilirsin,
geleceğe taşınamaz.
Öyle çok incittin ki beni
hadi bir daha deneyelimlere
tahammülüm kalmadı.
O kadar çok üzdüm ki seni
sen de yoruldun
isteğin kaldı mı?
Acaba hangi tatlı, çocuk kalpli
güzel yüz tavlayacak
yeniden seni..
Unutmak öyle zor ki
konuşulan herşeyi.
Bazen anımsarmısın sen de,
ısmarladığın tostu yemediğim
masada öylece bıraktığım
senin bana bunun için
küstüğün zamanları.
Ne kadar saçmaydı,
ne kadar çocukçaydı değil mi?
Hiç deymeyecek şeyler için miyd,
bütün o kavgalar
şaka gibi ayrılıklar..
İçimde bin parçaya
bölünmüş bir kalp var şimdi,
sende ne var?