Cam Kırığı Şiiri - İsmail Özabacı

Bir kuşun kanat
Sesine benzer kalp atışların
Nedense hep beyaz hayal ederim
O kuşları
Çıkarken yorgun yokuşları…

Oysa sen merdivenden
Sanırsın hızlı nefes alıp vermelerin
Hiç heyecanına vermezsin
Yıllardır özlemenin…

Bir an gelir
Yavaşlar hayatta
Sanki bir kanepenin köşesine
İğreti oturmuşsun
Ha şimdi kalktın
Ha şimdi kalkacak gibisindir
İşte o anda
Kalbine tüner o kuşlar
Biraz sakinlemişsindir…

Birden irkilirsin
Bir cam kırığı sesiyle
Kuşlarda irkilir
Birbirlerinin nefesiyle
Başlarlar kanat çırpmaya
Onlar uzaklaştıkça
Cam kırıkları başlar
İçine dolmaya
Kıpırdayamazsın
Kıpırdarsan içine batar cam kırıkları
Dursan yine o aynı ses
Kulaklarında
Cam kırıkları kalbinde
Başlarsın böyle yaşamaya
Şimdi böyle hayata
Diye saydırmaya…

İçinde ne kadar taşırsın
Cam kırıklarını
Özledin mi?
Kuşlarının kanatlarını…