Cam kenarına kurulu sandalyem
Odamın ortasında salınan ağaç gölgesi
Yüzümü okşayan ayın yorgun ışıkları
Karanlığı süsleyen yıldızlar
Her şey tastamam yerli yerinde ve olması gerektiği gibi
Ve sen geliyorsun gün batımıyla
Üstün başın Özlem yüklü
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta