CAM KENARI KOLTUKLAR
Başını yaslayacağı
bir omuz bulamayan
yalnız insanların yeridir
cam kenarı koltuklar.
Uzun yolculuklarda
hasret kokar burası,
özlem tüter,
anılar hatırlanır,
gözler buğulanır.
Çukurlara girdikçe başlar cama vurur,
hayata isyan edermişcesine.
Yol boyu ağaçları seyretmek,
hangi derde çare olmuş ki
sendeki acıya da deva olsun?
Bu yolculuklar
ya gurbete gider
ya da vuslata.
Eğer ki kader
alnınıza yazmamışsa
hasretinizi,
tüm yolculuklar birer gidiştir.
Dönüşü olmayan gidişlerle yandı yüreği insanın.
Kayıt Tarihi : 17.10.2018 21:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
10 EKİM 2017 SALI
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/17/cam-kenari-koltuklar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!