Câm-i Leb, Dudak Kadehi

Sustun(m)

Mozalinlerim açmadan,

Lal kesildi dillerim.

Ne savunmaya gücüm,

Ne sevmeye cesaretim yok artık.

Firkât rüzgarları eserken usumda.

Ab-ı hayat diye sunduğun,

Zehir-i aşkını

Câm- i leb den son yudumlayışımdır bu gece...

Bang,ı rihletler sarmışken dört bir yanı,

Ne sen gülzâr ola bilirsin,

Nede ben hazâr,

Açmaz bizim gönül bahçemizde

Üzerine çiğ düşmüş ronay,lar

Züveydalarda son haykırışımdır bu gece..

Sustun(m)

Anladım ki sana değil, aşka aşığım ben.

Topladım aşka dair ne varsa,

Köşesi yırtık gönül heybeme.

Dilim de dua,

Gönlümde sen

Gidiyorum bu gece leyli eylediğin kendi yüreğimden.

Ronay= tan vaktindeki gonca
Mozalin=gün dumunda açan gül
Firkât= ayrılık
Câm- i leb= Dudak kadehi
Gülzâr=Gül bahçesi
Hezâr=Bülbül
Bang-i rihlet:=ölüm sesi
Züveyda =zifir,karanlık