hadi çık pencereye.
aç bütün perdeleri.
yine bu tarafa bakmıyormuş numarası yap.
arabaları say,
yoldan geçen çocuklara gülümse.
tek benim gözlerimle buluşturma kaçamak bakışlarını.
ve sonra kapat perdeleri
savurarak ömrümün karası siyah saçlarını.
dağıt siyah saçlarını.
dağılsın ömrüm,
dağılsın gönlüm,
sokağının ortasına bin parça pencerenden.
o zaman duyarsın belki gönlümün ahını,
utanırsın belki bu ölesiye sevgimden
Kayıt Tarihi : 12.7.2006 17:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İrfan Bakırcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/12/cam-guzeli-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!