Cam-baz Şiiri - Gökhan Ebren

bu
evin önünden
bilmiyorum
kaçıncı geçişim
bu
yara kapanmaz sanıyorum
iltihaplanmış...

dur hele
diyorum
fısıldıyorum
kulağına yüreğimin
camda
bir değişiklik var
dışarıda ki saksı
içeri alınmış...

bilmiyorum
ya yolum düşüyor
ya da ben
düşürüyorum
bu yola
naçiz bedenimi
kaç kez geçtim
cidden bilmiyorum
ama yara derin sızlıyor
körelmez
körelmemiş...

eğiyorum
başımı geçerken
pencerenin altından
ne yapayım utanıyorum
aman o ne
diyerek irkiliyorum
camda bir değişilik
derhal yüreğime mesajlıyorum
dışarıdan içeri alınan saksı
dışarı salınmış
iç çekiyorum
bir gül bir karanfil koyuyorum
kapının önüne
gidiyorum
ağlamaklı gözlerim...

yuh ediyorum kendime
meskenim olmuş
bu camın önü
tanımayan kalmamış
yara azalmamış
körelmemiş vesselam..
bir bakış atıyorum
gizliden pencereye
ruhuma duyurmuyorum
eyvah borusu ötüyor
beynimde
hooooooop
saksı yine içerde...

yeter ulan
diyorum
laf anlamaz yüreğime
başka yolmu yok
koca memlekette
yok diyor içimdeki
ona giden başka yol yok...
iyi ulan diyorum
içerdekine
yoksa gideriz
ölümden ötede yol yok
yara büyümüş sarmış ciğere...

hafiften
başımı kaldırıp
bakıyorum cama
gözlerim düşüyor kaldırıma
soruyorum bu ne demek diye
tık yok içerdekinden
tekrarlıyorum soruyu
gözlerimi ovuştururken
camda bir değil iki değişilik
bir saksın alımıştı içeri
iki saksı çıkarımış dışarı
bir saksıda gül
bir saksıda karanfil
ya ikisinin arasındaki
laleye ne demeli
yaralara merhem etmeli...