Çalsın umuda götüren ne varsa

bıraktığın yere uğruyorum her gün aynı saatte
şahidimiz kedi de yok,semaya soruyorum gelecek mi diye
oturduğumuz bank da gömülmüş yalnızlığa
çaycıda geçmiyor,hava bozdu sevgilim,üşüyorum saçlarım darmadağın şimdi,yüreğimde sen saklanıyorsun

kör gözlerim, uzaklarda arıyorum delice
her geçen sen oluyor biraz, biraz da ben
daldan düşen yapraklar uzaklaşıyor rüzgarla ağaçtan ve az zaman sonra tekrar dönüyorlar ağaca
sen gittin ya benden,dönmeyecekmisin unuttun mu,yağmurlara sor şimdi beni

her ayrılık eksiltir yürekleri bilirsin
ve çok zaman sonra ölür kimsesiz misali
gök şahit değil,su içtiğimiz çeşmede kurudu
bir umut var bende küllerinden doğan,hırçın rüzgar söndürmeden görün bana