Çalsın Davullar Şiiri - Çağlar Canbulat

mihri can düştü toprağa
bu gece bayram yeridir
özüme küsüp gidişimdir
ne bir sitem ne de bir ayrılığın hüznüdür
öylesine garip düşlerin gövdemden çekilisidir
çalsın davullar çekilsin halaylar
cenazemde eylensin hatıralarım
belli olsun hazanlar gamlar
ellerine kına yaksın kadınlar
gözyaşlarını silmesin çocuklar
hasretler sabır niyetine çekilsin
türküler ayrı bir coşkuyla söylensin
ben ölüyorum derken sen gül
mihrıcan düştü toprağa
bu gece bayram yeridir çalsın davullar
yıkılsın çiçeksiz dağlar, yıkılsın sevdasız limanlar
umutlar yeniden ekilsin bozkırlara
karanfilleri üzerime örtmeyin
çiğ düşsün cansız bedenime
karlar yağsın yanan bedenime
tozlu yolların türkü gözlü yarı
elleri kınalı taze gelinler
ıraklarda umut bekleyenler
özgürlüğün bedava çalışan işçileri
benim ölümüm yol yorgunluğudur
çekilmiş bir çilenin hüznüdür
mihrıcan düştü toprağa
bu gece bayram yeridir çalsın davullar
meyleşsin sevdalar nar ekşiliğinde
yenemediğim tek hüznüm yalnızlık
kıramadığım tek duvar özğülügümün ateş tuğlası
şimdi ellerim ayaklarım buz kesmiş
bedenime ağır bir toprak kokusu
düşlerim ırmağın yatağında çakıl taşları gibi pürüzsüz
bakışlarım acı hüzzam evladını yitirmiş bir ceylan yavrusu misali
elbette ölmek istiyorum
gelmek isteyenler var benimle elinde ekmek soğan
görmek isteyenler var salınarak gelen ölümü
mıhrıcan düştü toprağa
bu gece bayram yeridir çalsın davullar
özüme küsüp gidişimdir
uy havar daha yazacak neler var
serce kanadına sarıp bıraktım öykümü
tükenmiş gözlerde kaldı umutsuz bakışlarım