Çalmışlar kalbimin işporta pillerini
bir haneye atmışlar, kime sorsan görmeli
zorladım açmazlar pencere tüllerini
kader! senin üstünde cigara söndürmeli.
parkta banka uzanmış ağırdan uyurdum
çocuktan taş yiyince küfüre kıyardım
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta